راهنمای تدوین راهنمای بالینی

تدوین راهنمای بالینی راهنمای تدوین راهنمای بالینی

نمونه راهنمای بالینی

راهنمای بالینی:

دشواری در انتقال دانش به حوزه عمل بالینی یا ترجمان دانش، به عنوان یکی از موانع اصلی بهره مندی از تحقیقات در علوم پزشکی بیان شده است. برآورد شده است که تا 40% از بیماران، از دریافت مراقبت های سازگار با بهترین شواهد علمی، محروم می باشند و 20% از مراقبت های ارایه شده نیز غیرضروری و یا حتی مضر نیز می باشند. بهترین رویکرد برای مراقبت مبتنی بر شواهد، تدوین و اجرای راهنما های بالینی است.

راهنمای بالینی یا گاید لاین (که به آن راهنمای پزشکی، راهنمای درمان استاندارد یا دستورالعمل بالینی نیز گفته می شود) سندی است که با هدف هدایت تصمیمات و معیارهای مربوط به تشخیص، مدیریت و درمان در حوزه های خاص مراقبت های بهداشتی تهیه و تدوین میشود.

دستورالعمل های  پزشکی در واقع برای اطمینان از مراقبت های بهداشتی قابل تحمل و موثر اهمیت دارند. این توصیه های مبتنی بر شواهد را برای متخصصان مراقبت های بهداشتی در تنظیمات بالینی روزانه ارائه می دهند. راهنماهای بالینی به بیماران و پزشکان کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه بگیرند، کیفیت مراقبت را تضمین کنند، منابع مراقبت های بهداشتی را به طور موثر تخصیص دهند و مسئولیت قانونی را کاهش دهند. البته راهنماهای بالینی پیامدهای پزشکی قانونی دارند، زیرا بر تصمیم گیری بالینی و نتایج بیمار تأثیر می گذارند.آنها استاندارد مراقبت را در صنعت مراقبت های بهداشتی تعریف می کنند و بهترین توصیه ها را ارائه می دهند. بنابراین، پایبندی به این راهنماها به منظور اطمینان از بهترین مراقبت های پزشکی بسیار تشویق می شود

راهنماهای بالینی معمولاً بر اساس بررسی کامل علمی و آزمایشات بالینی توین و توسعه می یابند. آنها شواهد موجود، نظرات متخصصان و ارزش های بیماران را ترکیب می کنند و به روزترین اطلاعات را در مورد مداخلات مؤثر به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ارائه می دهند. دستورالعمل‌ها با ترویج عملکرد مبتنی بر شواهد، ارائه مراقبت‌های با کیفیت بالا و علمی را تسهیل می‌کنند.

تنوع در شواهد بالینی ممکن است در برون دادهای مراقبتی از بیمار اثر بگذارد، وجود راهنماهای بالینی می تواند به متخصصان سلامت در امر مراقبت مناسب و موثر کمک کند. البته این تاکید بدین معنا نیست که راهنماها می توانند جایگزین قضاوت های حرفه ای شوند. راهنمای بالینی، چارچوبی برای قضاوت های بالینی، ترجیحات بیمار و موارد استثنایی فراهم می کند . در واقع، این راهنماها، موجبات تدارک درک روشنی از مدل های تصمیم گیری در خصوص معماها و مسایل غامض سلامتی به همه ذی نفعان می شوند. راهنما های بالینی، می توانند منجر به بهبود کیفیت سلامتی، زمینه سازی برای کاهش مداخلات غیرضروری، مضر و یا بیهوده از طریق فراهم کردن توصیه هایی اثربخش برای اداره مسایل بیماران توسط مراقبان سلامت از مجرای توسعه و بسط روندهای استاندارد از منظر بررسی عملکرد بالینی متخصصان امر سلامت بشوند. همچنین، راهنمای بالینی می تواند محتوایی اثربخش و کاربردی برای آموزش مراقبان سلامت و مستندی در جهت کمک به تصمیم گیری آگاهانه توسط بیمار و خانواده وی قلمداد شود .